Repurchase agreement (repo) to rodzaj krótkoterminowej transakcji finansowej, w której jedna strona sprzedaje papiery wartościowe, jednocześnie zobowiązując się do ich odkupienia w określonym terminie i po ustalonej cenie. Jest to popularne narzędzie zarządzania płynnością na rynku finansowym, stosowane przez instytucje finansowe, banki centralne oraz inne podmioty. Transakcja repo pozwala sprzedającemu uzyskać krótkoterminowe finansowanie, podczas gdy kupujący uzyskuje zabezpieczenie w postaci papierów wartościowych oraz z góry określony zysk.
Transakcje repo mają dwojaki charakter – z jednej strony stanowią źródło finansowania dla sprzedającego, a z drugiej sposób inwestowania nadwyżek kapitału dla kupującego. W praktyce repo jest często wykorzystywane jako mechanizm zapewniający stabilność na rynkach finansowych, umożliwiając instytucjom finansowym szybki dostęp do gotówki. Cena odkupu, znana jako cena repo, obejmuje początkową kwotę transakcji powiększoną o odsetki, co czyni repo efektywnym narzędziem do kalkulacji kosztu pieniądza na rynku międzybankowym.
Istotnym aspektem transakcji repo jest rola papierów wartościowych jako zabezpieczenia. Mogą nimi być obligacje skarbowe, papiery komercyjne lub inne instrumenty finansowe o wysokiej płynności i niskim ryzyku. Dzięki temu ryzyko kredytowe dla kupującego jest minimalizowane, ponieważ w przypadku niewypłacalności sprzedającego, papiery wartościowe mogą zostać sprzedane w celu odzyskania kapitału. Repo odgrywa kluczową rolę w systemach bankowych, umożliwiając zarządzanie płynnością oraz stabilizację stóp procentowych. Jednocześnie transakcje repo są przedmiotem szczegółowych regulacji, które mają na celu ograniczenie ryzyka systemowego i zapewnienie przejrzystości na rynku.
