Awersja do ryzyka to pojęcie opisujące niechęć inwestora do podejmowania decyzji związanych z ryzykiem finansowym. Osoby wykazujące wysoką awersję do ryzyka preferują inwestycje charakteryzujące się niższym poziomem niepewności, nawet jeśli oznacza to akceptację niższych potencjalnych zysków. Jest to jedna z kluczowych cech, która wpływa na sposób podejmowania decyzji inwestycyjnych oraz wybór strategii finansowych.
Inwestorzy o wysokiej awersji do ryzyka koncentrują się na instrumentach finansowych uznawanych za bezpieczne, takich jak obligacje skarbowe, fundusze rynku pieniężnego czy lokaty bankowe. Wynika to z ich potrzeby minimalizowania możliwości strat, nawet kosztem potencjalnych korzyści. Zachowanie takie może być związane z osobistymi doświadczeniami, sytuacją finansową, a także ogólnym podejściem do ryzyka w życiu codziennym. Analiza rynkowa pokazuje, że awersja do ryzyka nasila się w okresach niepewności ekonomicznej, takich jak kryzysy finansowe czy polityczne.
Zjawisko to ma istotne znaczenie nie tylko dla inwestorów, ale także dla rynku kapitałowego i gospodarki. Wysoka awersja do ryzyka wśród szerokiej grupy inwestorów może prowadzić do zmniejszenia płynności na rynkach finansowych oraz spowolnienia innowacji, ponieważ projekty obarczone ryzykiem, takie jak startupy, mogą mieć trudności z pozyskaniem finansowania. Dlatego zrozumienie tego zjawiska jest ważne dla doradców inwestycyjnych, analityków oraz instytucji finansowych, które muszą dostosowywać swoje produkty i strategie do potrzeb klientów o różnym poziomie tolerancji na ryzyko.
